روزهای انتظار

سلام کوچولوی شیرینم. این وبلاگ رو درست کردم تا پا به پای تو بزرگ شه... تویی که الان لگدهای پسرونه خوشملت تو شیمکم یه لحظه هم قطع نمی شه... دیگه انقدر بی طاقت دیدن روی ماهت هستم که نمی دونم چطوری باید روزا رو بگذرونم... دکتر گفته ۱۸ اردیبهشت شما رو درمیاره بیرون و می ذاره تو بغلم اما من فکر کنم شاید چند روز زودتر بشه...نمی دونم هر چی خدای مهربون بخواد...پسر کوچولوی شیرینم لحظه ها رو برای دیدن شکل خوشملت می شمرم... هزار تا بووووس مامانی روی اون دست های کوچولوی خوشمزه ات.