خودم...خودم

خودم آب بریزم، خودم آهنگ بذارم، خودم بخورم، خودم بشورم، خودم برم، خودم بیام...خودم... خودم... خودم

این تلاش کودکانه برای استقلال بیشتر و ثابت کردن خودت دیدنیه اما طفلک این اعصاب و روان من و بابا و وسایل خونه که یکی پس از دیگری داره می ترکه...

بعضی وقتا چشمامو می بندم که عمق فاجعه رو کمتر ببینم... آخه مگه می شه بطری آب رو بدم به تو تا توی لیوان آب بریزی و کل آشپزخونه رو خیس نکنی... نه که کلا در تلاشم که خونسرد باشم همه اش مجبورم چشمامو ببندم که جیغم نره آسمون...

عزیز دلم بزرگ شدنت مبارک، استقلالت مبارک، سعی ات برای روی پای خودت بودنت مبارک... تلاش های کودکانه ات برای تجربه های بیشتر مبارک...

پولادین شدن اعصاب ما هم مبارک... صبور شدن ما هم مبارک...